Ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Δημήτρης Ρέππας, μετά την ορκωμοσία του σήμερα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, δήλωσε:
«Ζούμε ίσως τις κρισιμότερες στιγμές στο μεταπολιτευτικό κύκλο, που τώρα κλείνει οριστικά.
Στη νέα περίοδο, είναι στο χέρι μας η Ελλάδα να είναι μια σύγχρονη, σίγουρη και αισιόδοξη χώρα. Για να το πετύχουμε αναλογεί σε όλους μας το βάρος, να πάρουμε σήμερα τις χρήσιμες και αναγκαίες αποφάσεις. Απέναντι σε ανέξοδα συνθήματα και σε ανεύθυνα πολιτικά σχόλια που δεν συνιστούν εναλλακτική πολιτική και οδηγούν στην χρεοκοπία και την καταστροφή οφείλουμε να επιλέξουμε τις πράξεις που διασφαλίζουν τη λειτουργία του Κράτους, των υπηρεσιών, των σχολείων, των νοσοκομείων και την καταβολή μισθών και συντάξεων. Και μαζί, προσφέρουν στην Ελλάδα τον απαραίτητο χρόνο ώστε με την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και διοίκησης να κερδίσει μια ισότιμη θέση χωρίς να εξαρτάται η προοπτική της από την εξωτερική βοήθεια.
Η πολιτική μας για να ευοδωθεί έχει δύο κεντρικούς πυλώνες: την ανάπτυξη και την απασχόληση. Αυτό προϋποθέτει διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που οδηγούν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, σε πρωτογενή πλεονάσματα, σε εξάλειψη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής στη λειτουργία του σύγχρονου κράτους.
Σε αυτό το πλαίσιο η Δημόσια Διοίκηση έχει καθοριστικό ρόλο. Για να τον διαδραματίσει πρέπει να αλλάξει. Σε συνέχεια των σημαντικών πρωτοβουλιών του Γιάννη Ραγκούση, των Υφυπουργών και συνεργατών του, προχωρούμε με γοργό ρυθμό και στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων:
Α) Στη βελτίωση της θεσμικής οργάνωσης και της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης με σύγχρονη και δίκαιη στάθμιση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για τα στελέχη του κράτους.
Β) Στην εξωστρεφή και μετρήσιμη με συγκεκριμένους δείκτες απόδοση της Δημόσιας Διοίκησης προς το συμφέρον του πολίτη.
Γ) Στην μετατροπή του Κράτους σε κλειδί για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Τίτλος της πολιτικής μας για τη Δημόσια Διοίκηση και τον δημόσιο υπάλληλο είναι «από την απαξίωση στην καταξίωση». Αυτός είναι και ο κοινός τόπος που επιβάλλει συνεννόηση και ευρύτερη συνεργασία.
Αυτή η πολιτική, που στη φάση της μετάβασης δεν είναι ευχάριστη, αποτελεί τον αναγκαίο σταθμό για να φθάσουμε στον τελικό προορισμό: στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους που υπερβαίνει το πελατειακό και συντεχνιακό παρελθόν του και γίνεται ανθρωποκεντρικό».
