Ανησυχία για αδρανοποίηση της Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων

Two workers transporting boxes in warehouse.

Μεγάλη ανησυχία έχει δημιουργήσει στις αναθέτουσες αρχές το σχέδιο νόμου «Ενιαία Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΔΗΣΥ)» για τον έλεγχο των δημόσιων συμβάσεων που κατατέθηκε στη Βουλή.
Το νομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης ενιαίας αρχής για το σύνολο των δημοσίων συμβάσεων, που θα προκύψει από τη συγχώνευση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ) και της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ).

Ο πρώτος λόγος της ανησυχίας είναι ότι υπάρχει αίσθηση ότι το σχέδιο νόμου εκθέτει ακόμη περισσότερο σε ποινικές και αστικές ευθύνες το προσωπικό των αναθετουσών αρχών, μετά την κατάργηση του προληπτικού ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Και αυτό διότι στην συγχώνευση που γίνεται μεταξύ ΕΑΑΔΗΣΥ και τη ΑΕΠΠ, η δεύτερη αναδεικνύεται σε βασική και η πρώτη φαίνεται να λαμβάνει επικουρικό ρόλο και συνεπώς η νομιμότητα των υποθέσειων, θα ελέγχεται ουσιαστικά, λίγο πριν φτάσουν αυτές στα δικαστήρια.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι υπάρχει έντονη αίσθηση όπως αποτυπώθηκε και στην δημόσια διαβούλευση ότι η αρχή θα σταματήσει να ασχολείται με την προτυποποίηση των δημόσιων συμβάσεων, θα χαθεί δηλαδή ένας πολύ ουσιαστικός ρόλος που διευκόλυνε τις αναθέτουσες αρχές στο έργο τους και επίσπευδε πολλές διαδικασίες.

Ιδιαίτερη ανησυχία έχει προκαλέσει το γεγονός ότι στο νομοσχέδιο υπάρχουν πολλές αναφορές στο θέμα του εξορθολογισμού του ανθρώπινου δυναμικού, πράγμα το οποίο παραπέμπει σε μια πάγια τακτική υποστελέχωσης. Ουσιαστικά διαφαίνεται η πρόθεση η Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών, να απορροφήσει ένα μέρος του στελεχικού δυναμικού της ΕΑΑΔΗΣΥ που ήδη εδώ και χρόνια κάνει συνεχείς αναφορές για την υποστελέχωση. Πολλοί διαπιστώνουν έτσι ότι ουσιαστικά η ΕΑΑΔΗΣΥ καταργείται.

Άλλος ένας λόγος που δίνει έντονες ανησυχίες είναι το γεγονός ότι η νέα Αρχή υπερφορτώνεται από νομικούς ενώ αποδυναμώνεται από οικονομολόγους και τεχνικούς που είναι και το σημαντικό κομμάτι των δημόσιων συμβάσεων. Αυτό λένε θα επιφέρει μια μη κατανόηση του ρόλου και του στόχου των δημοσίων συμβάσεων ενώ θα δημιουργήσει συνεχή νομικά προσκόμματα στις διαδικασίες.