Του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου Διευθυντή myota.gr
Μια τεράστια συζήτησε άνοιξε πάλι όπως και κάθε χρόνο εδώ και 20 περίπου χρόνια, για τις πυρκαγιές. Μια συζήτηση που περιστρέφεται και πάλι όπως πάντα γύρω από τη κλιματική κρίση, τους δυνατούς ανέμους, τα ρεκόρ των καμμένων εκτάσεων, την ξηρασία, τις υψηλές θερμοκρασίες και την πολιτική αντιμετώπιση της κυβέρνησης και μια απλή αναφορά όπως πάντα σε ένα «ανέτοιμο κράτος».
Μια απλή αναφορά σε ένα «ανέτοιμο κράτος» που κρύβει όλη την ουσία και το αντικείμενο χωρίς όμως να υπάρχει καμία απολύτως πρόταση και ανάλυση.
Οι συνθήκες των θερινών πυρκαγιών είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, για τον τρόπο όμως αποτελεσματικής αντιμετώπισης των συνθηκών αυτών ούτε λέξη. Η φράση «ανέτοιμο κράτος» αρκεί ως επωδός.
Διότι τελικά το πρόβλημα είναι διοικητικό.
Το μοντέλο που αναπτύσσεται αφορά την καταστολή και όχι την πρόληψη παρά τις συνεχείς εξαγγελίες. Η υπόθεση Antinero μάλλον ως ανέκδοτο εκλαμβάνεται, αφού πρόκειται για δέκα μέτρα ζώνης, τη στιγμή που η φωτιά περνάει και τα 200 μέτρα σε δευτερόλεπτα.
Οι αρμοδιότητες μεταξύ Κράτους, Περιφερειών και Δήμων (διοικητική μεταρρύθμιση) ακόμη δεν έχουν ξεκαθαριστεί αν και την ετοιμάζουν από το 2017.
Η υπόθεση της Δασικής Υπηρεσίας είναι ένας διοικητικός γρίφος αν και ομόφωνα η Βουλή διαπίστωσε ότι η επανασύστασή της είναι αναγκαία. Η πυροσβεστική απέδειξε ότι δεν γνωρίζει, ούτε πως να σβήσει τα δάση, ούτε τα τοπία στα όπου επιχειρεί.
Αποδείχθηκε ότι τα όποια σπίτια σώζονται, σώζονται γιατί οι κάτοικοι δεν υπακούν στο 122 το οποίο τείνει να γίνει το ανέκδοτο με τον βοσκό, αφού πανικοβάλει κατοίκους που ουδεμία σχέση έχουν με την περιοχή της φωτιάς.
Οι δήμοι δεν διαθέτουν στην ουσία τοπικά σχέδια αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αφού απλά έχουν αντιγράψει το πρότυπο, βάζοντας πάνω τον τίτλο του δήμου με γενικόλογες αρμοδιότητες κάποιων προϊσταμένων, χωρίς συγκεκριμένες ενέργειες και χωρίς κατάρτιση των εργαζομένων.
Δεν υπάρχει καμία περιγραφή τοπικών ιδιαιτεροτήτων, ούτε ιδιαίτερων τοπικών επαπειλούμενων κινδύνων και πολύ περισσότερο καμία πρόβλεψη αντιμετώπισης. Ο δήμος Γρεβενών με τον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου έχει ακριβώς το ίδιο σχέδιο με τον Δήμο Αλίμου με διαφορετικά ονόματα. Ο δήμαρχος Παπάγου Χολαργού καλείται να ειδοποιήσει τον λιμενάρχη.
Οι υποστελεχωμένες εθελοντικές ομάδες θα εκπαιδευόντουσαν σε ειδικές σχολές. Εχουν απολύτως επικουρικό ρόλο και περιμένουν εντολές από την πυροσβεστική που βρίσκεται σε πανικό την ώρα της κρίσης.
Ο στρατός; Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του στρατού; 50.000 άνδρες «σε ετοιμότητα»;
Όπως αποδείχθηκε ούτε τα εναέρια μέσα σε ακραίες συνθήκες μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά όταν η φωτιά ξεφύγει.
Ο κόσμος – οι πολίτες έχουν παντελή άγνοια για το τι πρέπει να κάνουν και πολύ περισσότερο την συνεισφορά που πρέπει να έχουν ανάλογα με την κατηγορία τους, το που ζουν και τα μέσα που διαθέτουν.
Όποιος ζήσει φωτιά από κοντά διαπιστώνει εκατοντάδες ελλείψεις.
Οι απαντήσεις όλες βρίσκονται στα Ανοιχτά Δεδομένα που δεν υπάρχουν και έτσι δεν είναι επεξεργάσιμα από κανέναν. Οι εκθέσεις αν είναι επαρκείς (κανείς δεν το γνωρίζει) είναι μυστικές.
Στην ουσία δεν υπάρχει Επιχειρησιακό Πρόγραμμα που να στηρίζει μια διοικητική μεταρρύθμιση στην δασοπυρόσβεση.
Ένα Ε.Π. που να πατάει σε δεδομένα και να βγει σε διαβούλευση για να μιλήσουν οι ειδικοί και οι πολίτες να καταθέσουν τις προσωπικές εμπειρίες τους που είναι εκατομμύρια (που επίσης αποτελούν Δεδομένα).
Και δεν υπάρχουν βέβαια και οι τεχνολογίες Τεχνητής Νοημοσύνης που αν τις έβαζαν με Ανοιχτά Δεδομένα με όλη την συσσωρευμένη εμπειρία και τις καταγραφές από το 2007 μέχρι σήμερα, θα έβγαζαν απίστευτα συμπεράσματα και λύσεις.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι διοικητικό και επειδή κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να γίνει, γι αυτό και κανείς δεν μιλάει για το θέμα.
