Τεράστια δυναμική και αποτελεσματικότητα έδειξε όπως όλοι συνομολογούν η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην αντιμετώπιση της κρίσης και στην προστασία των ασθενών ομάδων αναπτύσσοντας με εκπληκτική ταχύτητα κοινωνικές δομές όπως τα κοινωνικά Παντοπωλεία, Φαρμακεία, Φροντιστήρια, τα συσσίτια κλπ.
Ομως η έκθεση που δημοσίευσε πρόσφατα η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία αναδεικνύει ένα τεράστιο πρόβλημα καθώς από τη μελέτη των δεικτών για τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού της Χώρας προκύπτει ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, δυσκολία για μία εβδομάδα διακοπών ετησίως, για γεύμα με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι -ή ισοδύναμο για χορτοφάγους- κάθε δεύτερη ημέρα, για επαρκή θέρμανση της κατοικίας, για αγορές διαρκών αγαθών όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη ΤV, τηλέφωνο, κινητό τηλέφωνο ή αυτοκίνητο, για αποπληρωμή δανείων ή αγορών με δόσεις, για πληρωμή πάγιων λογαριασμών, κλπ.), δεν αφορά, κατά δήλωση των ερευνωμένων, μόνο το φτωχό πληθυσμό αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού.
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοίνωσε πρόσφατα τους δείκτες συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού της Χώρας που προκύπτουν από τα στοιχεία της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών, έτους 2012, με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2011.
Σήμερα τα προβλήματα είναι σαφώς πιο εκτεταμένα και οξυμένα.
Ο πληθυσμός που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα να στερείται, τουλάχιστον, τέσσερις (4) από τις εννέα (9), συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης είναι :
20,9% των παιδιών ηλικίας κάτω των 18 ετών.
34,7% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 59 ετών που έχει ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
20,7% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 64 ετών.
8,6% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 59 ετών που έχει ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
14,3% του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω.
16,3% γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω.
11,8% άνδρες ηλικίας 65 ετών και άνω.
Ο μέσος όρος αγαθών και υπηρεσιών που στερείται το σύνολο των νοικοκυριών, από τις εννέα, συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης, εκτιμάται σε 3,9.
Τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών ανέσεων στην κύρια κατοικία κατατάσσονται κατά καθεστώς ιδιοκτησίας ως εξής:
3,6% των νοικοκυριών με ιδιόκτητη κατοικία με οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κλπ.)
6,3% των νοικοκυριών με ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κλπ.)
9,9% σε ενοικιασμένη κατοικία
13,1% σε παραχωρημένη δωρεάν κατοικία
Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν από τους υπεύθυνους των νοικοκυριών
• Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιεί σε κατοικία με στενότητα χώρου ανέρχεται σε:
26,5% για το σύνολο του πληθυσμού
22,7% για τον μη φτωχό πληθυσμό
39,4% για τον φτωχό πληθυσμό
• Τα νοικοκυριά που δηλώνουν ότι επιβαρύνονται από το κόστος στέγασης ανέρχονται σε :
33,1% για το σύνολο του πληθυσμού
15,8% για τον μη φτωχό πληθυσμό
90,5% για τον φτωχό πληθυσμό
Το 50,3% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 2,9%.
Το 76,3% του φτωχού πληθυσμού και το 30,8% του μη φτωχού, δηλώνει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες, ύψους περίπου 540 ευρώ.
Περιβαλλοντικά προβλήματα από παρακείμενη βιομηχανία ή προβλήματα από την κυκλοφορία αυτοκινήτων δηλώνει ότι αντιμετωπίζει το 26,4% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ποσοστό 19,8% του ίδιου πληθυσμού αναφέρει ως πρόβλημα τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα στην περιοχή του.
Το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που δηλώνει οικονομική αδυναμία να έχει ικανοποιητική θέρμανση ανέρχεται σε 26,7% το 2012, από 16,4% το 2008, ενώ αντίστοιχα για το φτωχό πληθυσμό είναι 47,6% το 2012, από 33,0% το 2008 και για το μη φτωχό πληθυσμό 20,8% το 2012, από 12,1% το 2008.
Το 35,7% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται πάρα πολύ από τις συνολικές δαπάνες στέγασης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το φτωχό πληθυσμό εκτιμάται σε 62,6%.
• Το 40,3% του πληθυσμού που έχει λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων.
• Το 51,1% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών εγκαίρως, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κλπ.
• Το 55,5% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.
• Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της Χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.940 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.677 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.014 ευρώ.
Το 21,0% του φτωχού πληθυσμού, το 9,8% του μη φτωχού πληθυσμού και το 12,3% του συνολικού πληθυσμού δε διαθέτουν ένα τουλάχιστον ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 16,0% των φτωχών νοικοκυριών, το 7,5% των μη φτωχών και το 9,4% του συνόλου των νοικοκυριών δε διαθέτουν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τον χρειάζονται, λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Αυτά τα στοιχεία πρέπει να απασχολήσουν έντονα τους υποψήφιους δημάρχους καθώς θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την εκλογική συμπεριφορά των δημοτών που τελικά σε μεγάλο βαθμό αποτελούν ένα κρυφό εκλογικό σώμα που δεν πηγαίνει στις ουρές των συσσιτίων, δεν απευθύνεται για βοήθεια στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων και δεν γενικά δεν κοινοποιεί την δυστυχία του.
Την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ μπορείτε να κατεβάσετε από τη διεύθυνση:
