Μπορεί η κοινή γνώμη να μην έχει και πολύ καλή άποψη για τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης, όμως, όταν οι πολίτες έχουν πρόβλημα, στον πρώτο άνθρωπο που απευθύνονται είναι ο δήμαρχος.
Αυτό διαπιστώνεται και από το φαινόμενο να συσσωρεύονται κατά εκτατοντάδες τα αιτήματα στα γραφεία των δημάρχων για να εύρεση εργασίας.
Σε μια περίοδο όπου η ανεργία καλπάζει στο 27% επισήμως που σημαίνει 1,5 εκατομμύρια άνεργοι και με 400.000 οικογένειας χωρίς κανέναν εργαζόμενο στο σπίτι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση γίνεται ο πρώτος υποδοχέας παραπόνων και οργής. Ο Δήμαρχος Στυλίδας κ. Γκλέτσος ανέφερε τηλεοπτικώς τον προπηλακισμό του μέσα στο γραφείο του από άνεργους πολίτες.
Το ίδιο σκηνικό ζούνε αμέτρητοι δήμαρχοι καθημερινά. Κάθε δήμαρχος έχει κατά μέσο όρο 4.500 άνεργους πολίτες στο δήμο του και 1.230 οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης.
Πολλοί δήμαρχοι είναι προβληματισμένοι καθώς αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα πολύ σοβαρό πολιτικό φαινόμενο, που ενδεχομένως να ξεσπάσει εναντίον τους και να πληρώσουν αυτοί τη νύφη.
Η ανεργία μεταστρέφει την κατάσταση και λειτουργικά και πολιτικά.
Πρώτα από όλα οι νυν δημοτικές αρχές κινδυνεύουν να εισπράξουν οργή, απογοήτευση και διαμαρτυρία. Δεύτερον η απασχόληση θα είναι ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα που θα διαμορφώσει την πολιτική συνείδηση του κόσμου. Και τρίτον υπάρχει ουσιαστικό κοινωνικό πρόβλημα επιβίωσης για το οποίο οι δήμοι θα πρέπει να αναπτύξουν δομές και δράσεις.
Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο οι δημοτικές αρχές κινδυνεύουν να είναι ο πρώτος σάκος του μποξ και το σημείο εκτόνωσης.
